sobota, 14 maja 2011

Trudny tydzień

Znów zaglądam tylko na chwilkę. Mój kochany synek tak mnie zmęczył w tym tygodniu, że zrezygnowałam z zajęć rehabilitacyjnych w piątek w Ameryce. I nawet nie zerkałam w kalendarz. Dziś z przykrością stwierdzam, że ominęły nas również dwa zajęcia. Pierwsze to z panią psycholog kliniczną, a drugie to z panią logopedą. Ale tydzień był fatalny. 

Po pierwsze miałam dyżur wożenia dzieci do przedszkola, więc z dzielnością z Czarkiem woziliśmy Filipa i Martynkę na drugi koniec miasta. Chociaż mojemu najmłodszemu nie zawsze się to podobało. 

Po drugie Cezary miał zaległy Senathen Depot, czyli hormon. A co po nim robi? Je, je i je. Przynajmniej bardzo by chciał. Był niecierpliwy i bardzo rozdrażniony. Nie poleżał chwilkę sam, tylko ręce i bujanie. Nie sprzątałam, nie prałam, nie gotowałam mieszkanie wyglądało fatalnie. Czułam, że życie mnie przerasta. Cały ten syf, który czekał na ogarnięcie, a ja siedziałam i patrzyłam na niego z dzieciakiem na rękach. To jest taka bezsilność, że odbiera chęci na dalsze działanie. Dziś jest sobota i w końcu Cezary ma humor. Zasnął słodko i spokojnie. Ja pomyłam stertę garów, z pomocą męża ogarnęliśmy mieszkanie. Teraz przez tydzień będę dbać o szczegóły, do kolejnego Senathena.

Po trzecie w tym tygodniu do południa byłam sama, mój mąż miał pierwszą zmianę. I nawet gdybym pojechała na te zajęcia, a odbywały się one w Olsztynie i w Ameryce pod Olsztynkiem, to bardzo duże prawdopodobieństwo tych wypraw byłoby takie, że Czaruś by sobie solidnie popłakał. Zniechęciła mnie wizja  prowadzenia ponad pół godziny samochodu, jednocześnie bawiąc dziecko. Takie sytuację były częste, ponieważ Czaruś bardzo źle znosił transport, ale ja chyba robię się stara. Muszę znaleść jakąś inna metodę rehabilitacji, bo te które ma Cezary zamordują mnie i totalnie nas zbankrutują.

Muszę Wam napisać jedną bardzo ważną rzecz. Nie wiem, czy ktoś z czytających przelał nam na konto fundacyjne pieniądze, ale szczerze piszę, że do obecnej chwili nie zobaczyłam grosza na tym koncie.
Od tej chwili, jeżeli ktoś wykazałby chęć wpłacenia dowolnej kwoty, ma na obecną chwilę do wyboru trzy konta fundacji dostępne na stronie www.dzieciom.pl/13398 i konto indywidualne umieszczone na Cezarego profilu. 

Wszystkie wpłaty pieniężne muszą mieć dopisek:
- na fundację: 13398 darowizna dla Cezarego Raczyńskiego,
- na konto indywidualne, wystarczy: dla Czarka

Kończąc wątek rehabilitacji, to aby tyle nie jeździć wymyśliłam nowe rozwiązanie.W zależności ile pieniędzy, czy nakrętek uzbieramy chcę zatrudnić prywatnego rehabilitanta, który będzie przyjeżdżał dwa razy w tygodniu. Ominęły by nas te wyjazdy i w tym samym czasie, który poświęcaliśmy na transport, moglibyśmy się uczyć jeść, dzień byłby stabilniejszy, zatykałabym mu regularnie rurkę, no i nie bylibyśmy tacy zmęczeni. Uwierzcie po nieprzespanych nocach, w którymś momencie organizm się zbuntuje,  a monotonia tak częstych wyjazdów naprawdę zniechęca i dołuje. Napiszcie co myślicie o moim pomyśle. Pozdrawiam

Joanna Raczyńska, mama Czarka.

poniedziałek, 9 maja 2011

Moje prace w rękach fotografa.


Witam. Dziś nas przywitała śliczna Kornelia.
Zaglądam tylko na chwilkę, by pochwalić się, że moje prace wzięły udział w sesji zdjęciowej Iwony Bałdygi:
 http://www.iwonabaldyga.pl/blog.

Jest to wianek i delikatny stoik ze storczykiem z musową charakteryzacją wykonaną przez fotografa. Mam nadzieję, że Wam się spodoba. Serdecznie pozdrawiam.

 


 Pięknie wyszło. Iwonka BRAWO!!!.



Oceńcie sami. Do zobaczenia :-)
Pozdrawiam.
Joanna Raczyńska, mama Czarka.

niedziela, 8 maja 2011

Mamy i dobrą i złą wiadomość.

Zacznijmy od dobrej. Czaruś podnosi główkę. Hura!!! Nie mam tego jeszcze na zdjęciu, ale obiecuję że dam Wam dowody :-). Bardzo się cieszymy, że jest poprawa.

A zła wiadomość to taka, że Czarka czekają kolejne badania. W takcie ostatniego pobytu Cezarego w CDZ w W-wie zostało dokonane badanie phmetrii. Niestety Cezary ma refluks i to średniego stopnia. Jesteśmy nieco podłamani takimi informacjami, ponieważ nie wiemy co nas czeka dalej. Aż strach pomyśleć. Mieliśmy okazje przynajmniej spotkać naszych dobrych znajomych, których niestety córeczka walczy o życie na OIOMie. Dostaliśmy od nich milion ciepłych słów, prezentów. Kochani dziękujemy za Wasze cudowne ciepłe serca i modlimy się o lepsze jutro...




"Ale mnie obkleili :-( To było bardzo nieprzyjemne badanie i bardzo długo nie mogłem przyzwyczaić się do tej rureczki, jaka by nie była gruba..."

Badanie phmetrii polega na wsunięciu przez nos kabelka nad przewód pokarmowy. Po wsunięciu jest sprawdzany przez dokonania zdjęcia rentgenowskiego, gdzie się znajduje. Musi znajdować się dokładnie nad przewodem pokarmowym. Do tego jest taki monitorek, gdzie trzeba naciskać początek i koniec jedzenia, pozycja leżąca i stojąca i zapisywać godziny. Trochę monotonne, ale jak trzeba to zaciskamy zęby i do przodu. Niestety wynik nie jest zbyt dobry, na razie skończy się podwójną dawką Polprazolu (lek przeciw refluksowi) i czekamy na ciąg dalszy... :-(.

I to wszystko na dziś. Jeszcze mały uśmieszek i buziaczki. Do zobaczenia.


  

Ale mam fajną zabawkę!!! W końcu widzę zabawki!!! Cudowne uczucie, uwierzcie. CUDNIE!

  

Jaka radość z zabawy.


Słodki jestem no nie :-) Pa
Joanna Raczyńska, mama Czarka.